Κυριακή 22 Δεκεμβρίου 2013

Μεθύστε

από artflakes.com

Στο Β4 έχουμε αποκτήσει μια καλή συνήθεια: Κάθε φορά που έχουμε μάθημα και πριν αρχίσουμε, κάποιο παιδί, εθελοντικά (και υπάρχει πάντα κάποιο!), αναλαμβάνει να γράφει στον πίνακα κάποιους στίχους ή κάποιο απόσπασμα από πεζό που του άρεσε. Το διαβάζουμε και, αν θέλουμε, το σχολιάζουμε και το συζητάμε. 

Μια μέρα η Ευμορφία, φανατική των καταραμένων ποιητών,

 μας διάβασε ένα ποίημα του Charles Baudelaire, σε μετάφραση του Κώστα Ριτσώνη.

Είναι το Μεθύστε (Envirez-vous): 



από parpa on devianart.com


Πρέπει να'σαι πάντα μεθυσμένος.
Εκεί είναι  όλη η ιστορία: είναι το μοναδικό πρόβλημα.
Για να μη νιώθετε το φριχτό φορτίο του Χρόνου
που σπάζει τους ώμους σας και σας γέρνει στη γη,
πρέπει να μεθάτε αδιάκοπα. Αλλά με τι;
Με κρασί, με ποίηση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει.
Αλλά μεθύστε.
Κι αν μερικές φορές στα σκαλιά ενός παλατιού,
στο πράσινο χορτάρι ενός χαντακιού,
μέσα στη σκυθρωπή μοναξιά της κάμαράς σας,
ξυπνάτε, με το μεθύσι κιόλα ελαττωμένο ή χαμένο,
ρωτήστε τον αέρα, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
το κάθε τι που φεύγει, το κάθε τι που βογκά,
το κάθε τι που κυλά, το κάθε τι που τραγουδά, 
ρωτήστε τι ώρα είναι
κι ο αέρας, το κύμα, το άστρο, το πουλί, το ρολόι,
θα σας απαντήσουν:
-Είναι η ώρα να μεθύσετε!
Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του Χρόνου,
μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή!
Με κρασί, με ποίηση, ή με αρετή, όπως σας αρέσει


Να το κι από τα Διάφανα Κρίνα:

(Ελπίζω, Ευμορφία, να μη μας κατηγορήσουν για προτροπή στην (κατά)χρηση αλκοόλ, ε;!)

Σας αρέσει; Και τι ακριβώς; Ή μήπως όχι; 
Μήπως σας θυμίζει και τίποτα άλλο;
Πείτε, πείτε, ας μεθύσουμε με σχόλια:-)

11 σχόλια:

  1. Τα ωραιότερα έργα του ανθρώπου δημιουργήθηκαν μέσα από μια διαδικασία υπέρβασης της καθημερινότητας.
    Πιστεύω πως σωστά μας προτρέπει ο ποιητής.
    Ας διαλέξει ο καθένας μας τον μέσο της μέθης.
    Εγώ προσπαθώ και με τα τρία.
    Σπάνια... τα καταφέρνω...μα πάντα θα προσπαθώ ...κυρίως για να ζω με το τρίτο μέσο της πρότασης που απ' ότι κατάλαβα από την ζωή, δίχως τα δυο προηγούμενα, δεν είναι εφικτό.
    (Τελικά, με ενθουσιάζει αυτή η επαφή)
    Πολύ χαίρομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Βαγγέλη,

      Ωραία τα λες. Φαίνεται πως η δημιουργία είναι από μόνη της υπέρβαση της πραγματικότητας, αφού αποτελεί γέννα, αφού κάτι ά-μορφο παίρνει μορφή. ( Θυμήσου την ετυμολογία των λέξεων:"Εύ-μορφον" ή "ά-σχημ-ο")

      Κι είναι σημαντικό να μην αναλώνεσαι με τα τετριμμένα της καθημερινότητας και, μεθώντας- με ό,τι - να δίνεις τον εαυτό σου στην ουσία των πραγμάτων.

      Καλημέρες

      Διαγραφή
  2. Μακαρι ο κάθε ανθρωπος να "μεθούσε" με ο,τι τον ενδιέφερε πραγματικα...
    Ελάχιστοι "μεθυσοι" εχουν μείνει πλέον..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ...και πόση ανάγκη τους έχουμε, Πάρι, ε; Σε όλους τους τομείς. Μιλάμε για αφοσίωση, για "δόσιμο", για προσήλωση και σταθερότητα σε κάποιο όραμα, σε κάποια δύναμη που σε τραβάει μπροστά.

      ( Βρε Πάρι, λες η απάντηση στην κρίση να είναι το ...μεθύσι; )

      Ευχή για χριστούγεννα με ... πολλή χρυσόσκονη!

      Διαγραφή
  3. Καλα λενε οτι για να γραψεις κατι ωραιο πρεπει να εισαι μεθυσμενος :-P

    Εμενα μαρεσει που λεει να μεθυσεις απο αρετη κ ποιηση! Ποσο καλυτερος θα ηταν ο κοσμος με τετοιες καταχρησεις;;

    Καληνυχτες!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Αλς,

      Να μεθύσεις από αρετή και ποίηση, όπως λες, ή, όπως ο Ζορμπάς, με τη ζωή ολόκληρη! ( Και είχε κι ο Ζορμπάς τη δική του αντίληψη για την αρετή!)

      Φιλιά!

      Διαγραφή
  4. Το ποίημα αυτό μας θυμίζει ότι πρέπει να είμαστε με κάθε τρόπο μεθυσμένοι. Το είδος της μέθης ποικίλει για κάθε άνθρωπο... Ένα όμως είναι σίγουρο, ότι με το μεθύσι αυτό ζούμε την ζωή στο έπακρο μέσα από αλλεπάλληλα μεθύσια που στην πραγματικότητα,αν και πολλές φορές το αγνοούμε, είναι αυτά που δίνουν στην ζωή μας περιεχόμενο και ουσία!

    Καληνύχτα και Καλά Χριστούγεννα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. " με το μεθύσι αυτό ζούμε στο έπακρο τη ζωή..."

      Συμφωνώ απολύτως, Βαγγέλη. Έχω, όμως και τις απορίες μου: Ας πούμε, αυτό με το κρασί, το αντιλαμβάνομαι. Με το κρασί κανείς μεθάει. Ας πούμε ότι αντιλαμβάνομαι και το μεταφορικό μεθύσι με την ποίηση. Η ποίηση σε πάει αλλού, σου δείχνει μιαν άλλη πραγματικότητα, πολλές φορές, σε μεθάει.

      Η αρετή, όμως;

      Βοηθήστε με: Περιγράψτε μου έναν άνθρωπο στην καθημερινότητα "μεθυσμένο από αρετή"; Πώς συμπεριφέρεται; Πώς πορεύεται;Γιατί γίνεται ωραία έτσι η ζωή του;

      ...καλημέρα, Βαγγέλη! Καλές γιορτές:-)

      Διαγραφή
  5. μμμμμ..... δύσκολα μου βάζετε... ας προσπαθήσω λοιπόν!

    Με τον όρο αρετή πιστεύω ότι ο ποιητής θέλει να δηλώσει όλες αυτές τις αξίες που μας κάνουν ευτυχισμένους. Αξίες όπως η ανιδιοτέλεια, η επιμονή και η υπομονή.
    Για παράδειγμα σε στόχους που βάζουμε αν και πολλές φορές συνεπάγονται κάποιες θυσίες, στο τέλος οι αξίες αυτές είναι που μας μεθάνε και βοηθούν στην αυτοπραγμάτωσή μας (ό,τι αποτέλεσμα και αν έχουν).

    Και όπως είπε και ο Καβάφης: Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Αν είναι να απαντάς έτσι, Βαγγέλη, στα δύσκολα, να σου βάζω πάντα δύσκολα!

    Νομίζω κι εγώ πως οι αξίες που λες, μαζί και άλλες, σε βοηθάνε στην καθημερινότητά σου να ζεις σε καλύτερη ισορροπία και αρμονία με τον εαυτό σου (...μεθυσμένος, δηλαδή, κατά τον Μποντλέρ).

    Αναμφίβολα, σε φέρνουν πολλές φορές σε συγκρουσιακές καταστάσεις με τον περίγυρό σου, σε θέση αμφισβήτησης ή και απόρριψης, ωστόσο εσύ, πιθανώς, νιώθεις γεμάτος από αυτά που θρέφεις μέσα σου.

    Αυτές οι ασυναρτησίες που σου έγραψα, μου φέρνουν κατά τρόπο επίσης ασυνάρτητο, και το στίχο του Ρίτσου από τη Σονάτα του Σεληνόφωτος " ξέρεις, καμιά φορά, θαυμάζοντας, ξεχνάς ό,τι θαυμάζεις,/σου φτάνει ο θαυμασμός σου"

    Χαίρετε, χαίρετε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ένα μεθύσι ζωής περιγράφει και ο Κ. Καβάφης στην Ιθάκη του.
    Συγκρίνετε:

    Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
    να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
    γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
    Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
    τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
    τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
    αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
    συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
    Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
    τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
    αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
    αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

    Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
    Πολλά τα καλοκαιρινά πρωιά να είναι
    που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
    θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους·
    να σταματήσεις σ’ εμπορεία Φοινικικά,
    και τες καλές πραγμάτειες ν’ αποκτήσεις,
    σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ’ έβενους,
    και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
    όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά·
    σε πόλεις Aιγυπτιακές πολλές να πας,
    να μάθεις και να μάθεις απ’ τους σπουδασμένους.

    Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
    Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
    Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
    Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει·
    και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
    πλούσιος με όσα κέρδισες στον δρόμο,
    μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

    Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι.
    Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
    Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

    Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.
    Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
    ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

γράψτε μας κάτι