 |
| η προμετωπίδα του Μονογράμματος |
Πριν λίγες μέρες ακούσαμε στην τάξη το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη, με μουσική υπόκρουση μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και απαγγελία από τον ίδιο και την Ιουλίτα Ηλιοπούλου. Δεν προλογίσαμε καθόλου το ποίημα, μόνο συμπληρώσαμε κάποια ερωτηματολόγια στο τέλος, εκφράζοντας ελεύθερα κάποιες εντυπώσεις και προφορικά.
Επιλέγω από τις σύντομες παρατηρήσεις σας για το ποίημα, που γράψατε απαντώντας στην ερώτηση
" αν θέλετε, περιγράψτε την εμπειρία σας"
και "πώς ερμηνεύετε εσείς το ποίημα"
Ευκαιρία να βάλουμε και το βίντεο με το ποίημα που βρήκαμε στο youtube,
για όποιον θέλει να το ξανακούσει.
«Το
γεγονός ότι μέσα σ’ αυτές τις άναρχες εικόνες περιγράφεται μία ιστορία αγάπης
δείχνει πόσο αναρχικός, ακανόνιστος και δυνατός είναι ο έρωτας»
«Στο
κάθε σημείο που έλεγε «μ’ ακούς» ένιωθα συγκίνηση»
«Έρωτας
χωρίς όρια και φραγμούς. Μια αγάπη που νικά τα πάντα»
«
Το Μονόγραμμα είναι ένα ερωτικό τρυφερό τραγούδι που σε ταξιδεύει στον
παράδεισο και τον έρωτα»
«
Το άκουγα και μ’ έκανε να ανατριχιάζω και να χάνομαι, να νιώθω ότι «πετάω» και
βρίσκομαι σε ένα άλλο μέρος»
«Δυο
άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν τον έρωτά τους, αλλά η ζωή αυτή δεν τους αφήνει»
«Το
ποίημα μού μετέφερε κάποια γαλήνη και με ταξίδεψε με κάποιες εικόνες που μου
προκάλεσε το άκουσμά του. Ήταν πολύ συγκονητικό.»
«Εκφράζει
την ανάγκη να βρούμε το δικό μας Παράδεισο μέσα στο χάος που επικρατεί».
«Ήταν
μια πολύ όμορφη εμπειρία, μαγευτική, η οποία με οδήγησε σε δρόμους που δεν είχα
συναντήσει ποτέ πριν, σε δρόμους φαντασίας και ανεξερεύνητης αγάπης»
«Η
αγάπη πονάει κι είναι δύσκολη»
 |
| φωτ. από ysterografa.gr |
«Συγκλονιστικό
ποίημα, πολύ συναισθηματικό. Σε ταξιδεύει και σε κάνει να ονειρεύεσαι. Με
συγκίνησε από το μέγεθος της αγάπης. Ακόμα κι ο πόνος είναι γλυκός. Εντυπωσιακή
απαγγελία από το Μίκη Θεοδωράκη και τη σύντροφο του Ελύτη»
«Γενικά,
τα πάντα στην απαγγελία ήταν συγκλονιστικά».
«Καθηλωτική
εμπειρία»
«Η
μουσική υπόκρουση και τα λόγια του ποιήματος με έκαναν να ταξιδέψω σε έναν
κόσμο μη πραγματικό. ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ».
Εκείνο που μου έμεινε περισσότερο από τις πρώτες αντιδράσεις,
ήταν η παρατήρηση της Σοφίας, στο Β4,
και κυρίως η ένταση με την οποία διατυπώθηκε.
Είπε πως εκείνο το "μ'ακούς" που καθώς επαναλαμβανόταν
έδινε όλη την αγωνία για την ανάγκη της επικοινωνίας
ήταν "συγκλονιστικό".
Έχουμε να συμπληρώσουμε κάτι;
Πολύ ωραία η ανάρτηση σας κύριε Μάνεση!! Κατά την άποψή μου το Μονόγραμμα ειναι ένα απο τα πιο σπουδαία και συγκλονιστηκά ποιήματα που έχουν γραφτεί και μάλιστα απο έναν απο τους πιο καταξιωμένους ποιητές..Απο μεριά μου πάντως αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν ο εξής στίχος:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Να μιλώ για σένα και για μένα." Με κάνει να σκέφτομαι πόσο προκατειλημμενοι ειναι πολλές φορές οι άνθρωποι σε καταστάσεις που δεν τους είναι αρεστές ή γενικά που δεν τις αποδέχονται διότι δεν ειναι σε θέση να αντέξουν τις αλλάγες και αντί να προσπαθήσουν να αποδεχτούν κατι καινούργιο το αποδοκιμαζουν χωρίς δευτερη σκεψη..
Ακριβώς αυτό που περιγράφεις, Μαρία, είναι ο πυρήνας του συντηρητισμού. Δυσκολία αποδοχής του καινούριου, κριτικής του επεξεργασίας και εύκολη, απόρριψή του.
ΔιαγραφήΚι ο έρωτας δε φαίνεται να είναι στοιχείο εύκολα αποδεκτό στις κοινωνίες τις μπλεγμένες με ένα σωρό προκαταλήψεις. Αδοκίμαστος, σχεδόν..
Μαρία, πρέπει να συμφωνήσω μαζί σου, γιατί πραγματικά το μονόγραμμα είναι ένα ποίημα που συγκλονίζει. Ένα σημείο που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση είναι το:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στη θάλασσα
Με κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μες στ' άπατα μιαν ηχώ
Να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ
Να σε βλέπω μισή να περνάς στο νερό
Και μισή να σε κλαίω μες στον Παράδεισο."
Χαίρομαι πολύ που σας άρεσε. Νομίζω κάναμε καλά που τ' ακούσαμε.
Διαγραφή( Και, αλήθεια, Βασιλική, δύσκολα ξεχωρίζεις και απόσπασμα..)
Κι έτσι όπως χάζευα ήδη μελαγχολική λόγω του καιρού το Πήλιο που ίσα ίσα φαίνεται από την ομίχλη και τα σύννεφα, διαβάζω αυτή την ανάρτηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω δύσκολα μπορώ να βρω λόγια για αυτά τα λόγια.. Μάλλον η συγκίνηση εξηγεί περισσότερα.
Η θλίψη για τις ανεκπλήρωτες ή τις απαγορευμένες αγάπες. Η ελπίδα για την αγάπη σ΄αυτή τη ζωή. Άλλωστε αν δεν υπάρχει η αγάπη κι ο έρωτας γιατί να υπάρχει ζωή;; Αυτά είναι που μας κάνουν να ζούμε.. Ο έρωτας!!! Εκεί υπάρχει όλη η ζωή μέσα: όλα τα συναισθήμτα και όλες οι φάσεις της. Η γέννηση με την αρχή του και ο θάνατος με το τέλος του.
Είμαστε εμείς που αποζητάμε την αγάπη και τον έρωτα συνεχώς για να μπορέσουμε να πάμε μια μέρα ακόμα παρακάτω. "Μ' ακούς" ζωή;; Αυτό θέλουμε... Γι΄αυτό έιμαστε εδώ.. Για να χαρίζουμε απλόχερα όλη την αγάπη μας σε όλους και ειδικά σ' αυτούς που την έχουν ανάγκη.
"Επειδή σ’ αγαπώ καί στήν αγάπη ξέρω
Νά μπαίνω σάν Πανσέληνος
Από παντού, γιά το μικρό το πόδι σού μές στ’ αχανή
σεντόνια" Έτσι πρέπει να μπαίνουμε στην αγάπη... Σαν Πανσέληνοι...
Σας ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτή τη συντροφιά που μου κάνατε σήμερα μ' αυτή την ανάρτηση τυχαία,σα να ξέρατε ότι το είχα ανάγκη... :) :)
Kι εμείς σ' ευχαριστούμε, ελίτσα, που μας θυμάσαι και μας επισκέπτεσαι, αλλά και που μας έδωσες και ... σκηνικό, να φανταστούμε το Μονόγραμμα στο κρυμμένο από την ομίχλη Πήλιο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο όμορφα μεταμορφώνεις σε...χρέος, το στίχο: ναι, έτσι πρέπει να μπαίνουμε, σαν πανσέληνοι, φωτεινοί, όμορφοι, δοτικοί.
Πολλά φιλιά.