Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

"Η άνοιξη και αυτή προϊόν του ανθρώπου είναι"

            
Φέτος τον Ελύτη δεν τον αναλύσαμε και πολύ – σχεδόν καθόλου.
Κομματάκια τον κάναμε, αποσπάσματα ακούσαμε, διαβάσαμε και ανταλλάξαμε, πήραμε στίχους και τους βάλαμε χρώμα, τον τραγουδήσαμε, τον ακούσαμε μελοποιημένο – αντιφιλολογική δουλειά, δηλαδή.
            Κι όταν πήραμε λίγη από τη σπιρτάδα του υπερρεαλισμού του, όταν ξαφνιαστήκαμε από  τον αειθαλή κόσμο του τού φωτός, όταν αντικρύσαμε τις φρέσκιες γραμμές και τα ανατρεπτικά του σχήματα, τα όντα του δικού του παραδείσου, είπαμε να στήσουμε μια παράσταση  με τα υλικά αυτά.

            Στο πρόγραμμα της παράστασης γράψαμε:
«Στροφές ακρωτηριασμένες, μισοί στίχοι, σπασμένες λέξεις, ένα τίποτε∙
κι απ’ αυτό το τίποτε, ένα θαύμα: μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα, με τα ιδιαίτερά της χαρακτηριστικά, τον ατομικό της μύθο και ολόκληρο τον φυσικό και ανθρώπινο διάκοσμο του πολιτιστικού χώρου όπου αναπτύχθηκε.»
Δανειζόμαστε τα λόγια αυτά του Ελύτη για την ποίηση της Σαπφώς, για να περιγράψουμε τη μικρή μας παράσταση. Μια παράσταση καμωμένη με τα υλικά του Ελύτη, αντλημένα από το θαλασσινό κήπο του. Δέντρα ξετρελαμένα από πουλιά, παιδιά με παράξενα πουλιά στα χέρια, πεταλούδες που πετάν απ’ τα στήθια μας, η άνοιξη, που είναι προϊόν του ανθρώπου, μαγισσάκια και κυανά κορίτσια, θεόρατες μέλισσες, μια πατούσα που σύναξε σοφία στην άμμο, μια συνείδηση πάμφωτη που στήνει το δικό της Παράδεισο.
Αυτόν τον Παράδεισο, το σπαρμένο με δέντρα λέξεων που τ’ ασημώνει ο άνεμος καθώς λεύκες, από ανθρώπους που βλέπουν να επαναστρέφει επάνω τους το δίκιο που τους είχε αφαιρεθεί, από πουλιά που ακόμα και μέσα στην αλήθεια του θανάτου επιμένουν να κελαηδούν ελληνικά, και να λεν «έρωτας», «έρωτας», «έρωτας», αυτόν τον Παράδεισο χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδούμε σήμερα.


            Ήρθαν η Ειρήνη, η Κατερίνα, η  Βασιλική, ο Πάνος, η Αναστασία και μετά κι η Ελεάννα κι ο μικρός Πάνος κι ο Παντελής. Κι όταν ήρθε να μας βοηθήσει και η Λίλα, που τόσα χρόνια μόνο μαζί κάναμε ό,τι κάναμε, τότε απογειωθήκαμε.

            Ακούσαμε. Μάθαμε. Συνεργαστήκαμε. Δοκιμάσαμε ξανά και ξανά.
Τραγουδήσαμε. Εκνευριστήκαμε, γελάσαμε, παίξαμε. Συναντηθήκαμε. Στο πεδίο μιας λυτρωτικής ποίησης, που ήταν εκεί λες για να μας ενώνει.

Επιτρέψτε μου, μετά απ’ αυτές τις Κυριακές, μετά απ’ αυτή τη συμπόρευση σ’αυτό το σύντομο αλλά μεστό ταξίδι: μας αισθάνομαι μια αγκαλιά. Κι αν το δηλώνω δημόσια, είναι για να κλείσω το μάτι προτρέποντας τον καθένα σε τέτοιες συναντήσεις.

            ( Το ‘λεγε η Ελεάννα - δεν το ‘ λεγε;- :
«ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το αναίτιο δάκρυ
ανατέλλοντας αργά στα ωραία μάτια
των παιδιών που κρατιούνται χέρι χέρι
των παιδιών που κοιτάζουνται και δε μιλιούνται.»)


            Ποιες οι δικές σας εντυπώσεις; 

8 σχόλια:

  1. Πολύ ωραίες και οι δυο παραστάσεις και φυσικά αποδείχτηκε πως οταν αυτό που κάνει κάποιος το κάνει με θέληση επιφέρει το καλυτερο αποτέλεσμα και το περνάει και στους άλλους. Αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους!
    (Κατα την άποψη μου πιστεύω πως με αυτόν τον τρόπο ήρθαμε σχεδόν όλοι πιο κοντά με τη ποίηση του Ελύτη )
    Και να ανεβάσετε και κανένα βίντεο απο τις παραστάσεις (αν και βλέπω να με λιθοβολεί η Βασιλική) :) :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η Βασιλική, φόβος και τρόμος, Μαρία μου, ε;
      Ένα βιντεάκι δεν ανέβηκε για τεχνικούς λόγους ( τώρα που το σκέφτομαι, λες κι αυτό να είναι δάκτυλος της Βασιλικής;!): Το ανέβασε στο youtube η καλή μας φίλη από την Κω που είχε έρθει στην Ευαγγελική για να βραβευτεί με την αναγνωστική λέσχη του σχολείου της. Μπορείτε να το δείτε στο μπλογκ τους, εδώ: http://anamesastoustoixous.blogspot.gr/2014/05/blog-post_13.html

      [Γιώτα, ευχαριστούμεεεε]

      Κατά τα άλλα, να απονείμουμε και σε σας, σε σένα και τη Μαρία Φ., τον τίτλο των πιο φανατικών αλλά και κουρασμένων θεατών της παράστασης, καθώς διασχίσατε όλη την Αθήνα το Σάββατο για να μας προλάβετε και να μας δείτε. Φοβερές!

      Διαγραφή
  2. Χαχα χμ..τωρα που το σκέφτομαι ισως να εχει κάποια σχεση με αυτό η Βασιλικη (περιμένω απαντηση Βασιλική!!! :) ) !! Το βίντεο πολύ ωραίο το είδα και να πω ενα ευχαριστω για το βραβείο περι φανατικών θεατων (μα βλεπετε τι σημαντικό ειναι να εχει κανείς fan club :) )!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

      Διαγραφή
    2. Συγνώμη για το λάθος από πάνω, αλλά σχολίασα κάτι από τον λογαριασμό της αδερφής μου. Λοιπόν, Μαρία, εγώ είμαι αγγελούδι και δεν έκανα τίποτα. Άντε, με βγάλατε μανιακή( όχι ότι δεν είμαι, αλλά μην το παρακάνουμε). Και άμα θέλετε κύριε Μάνεση ανεβάστε κανένα βιντεάκι, αρκεί να είναι καλό. Σας το επιτρέπω! χαχαχα

      Διαγραφή
    3. Αφού είστε εσείς στο βίντεο, υπάρχει απορία αν θα είναι καλό;

      Διαγραφή
  3. Το βιντεάκι ανοίγει την όρεξη για πολλά περισσότερα που έχουν συμβεί και θα χαιρόμουν αν υπήρχε τρόπος να τα απολαύσουμε, όσοι δεν είχαμε την δυνατότητα να μπούμε στο fan club των φανατικών θεατών.
    Πάντα τέτοια Δάσκαλε! Πάντα τέτοια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου, Βαγγέλη!

      Βρήκαμε και κάτι άλλα βιντεάκια. Μάλλον θα τα βάλουμε ( Οπότε, μ' αυτό τον τρόπο, δε θα αποκτήσουμε ποτέ φαν κλαμπ, αλλά, δε βαριέσαι, "πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε" κλπκλπ.

      Καλό σαββατοκύριακο

      Διαγραφή

γράψτε μας κάτι