Σάββατο 12 Απριλίου 2014

Συγχώρα με, Αγάπη μου,που ζούσα πριν να σε γνωρίσω, Τάσος Λειβαδίτης


Συγχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω

Ήξερες να δίνεσαι αγάπη μου... 
Δινόσουνα ολάκερη 
και δεν κράταγες για τον εαυτό σου 
παρά μόνο την έγνοια 
αν ολάκερη έχεις δοθεί... 

Όλα μπορούσανε να γίνουνε 
στον κόσμο αγάπη μου 
τότε που μου χαμογελούσες... 

Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωη μου 
είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου 
αγαπημένη μου... 

Μα και τι να πει κανείς... 
Όταν ο κόσμος είναι τόσο φωτεινός 
και τα μάτια σου τόσο μεγάλα.. 
Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου 
έζησα όλη τη ζωή... 

Θα ξαναβρεθούμε μια μέρα 
και τότε όλα τα βράδια 
κι όλα τα τραγούδια θάναι δικά μας... 

Θά 'θελα να φωνάξω τ'ονομά σου,αγάπη, 
μ' όλη μου τη δύναμη... 
Να το φωνάξω τόσο δυνατά 
που να μην ξανακοιμηθεί κανένα όνειρο στον κόσμο, 
καμιά ελπίδα να μη πεθάνει... 

Θεε μου πόσο ήταν όμορφη 
σαν ένα φωτισμένο δέντρο 
μια παλιά νύχτα των Χριστουγέννων 
Συγχώρα με, αγάπη μου, 
που ζούσα πριν να σε γνωρίσω... 

Μισώ τα μάτια μου, 
που πια δεν καθρεφτίζουν το χαμόγελό σου... 
Θα σ' ακούω σαν τον τυφλό που κλαίει, 
ακούγοντας μακριά τη βουή μιας μεγάλης γιορτής 
σ' αναζητάω σαν τον τυφλό, 
που ψάχνει να βρει το πόμολο της πόρτας 
σ'ενα σπίτι που' πιασε φωτιά, 
α, για να γεννηθείς εσύ 
κι εγώ για να σε συναντήσω 
γι αυτό έγινε ο κόσμος... 

Κι εσύ, αγαπημένη, όταν με διώχνεις, 
κλείνεις έξω απ' την πόρτα σου 
έναν ολάκερο πικραμένο κόσμο... 

Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον, 
είμαστε κιόλας νεκροί... 

Αν βρουν έναν άνθρωπο νεκρό 
έξω απ' την πόρτα σου, 
εσύ θα ξέρεις, 
πως πέθανε σφαγμένος 
απ' τα μαχαίρια του φιλιού, 
που ονειρευότανε για σένα... 

Ποδοπάτησε με, 
να έχω τουλάχιστον την ευτυχία 
να μ'αγγίζεις...


4 σχόλια:

  1. και τώρα τι να σχολιάσεις;

    Μόνο να πω ότι με μικρές αλλαγές αυτοί οι αποκομμένοι από διάφορα ποιήματα στίχοι σού δίνουν την εντύπωση πως θα μπορούσαν να αποτελέσουν ένα αυτόνομο ποίημα. Βέβαια πρέπει να είμαστε προσεκτικοί, να μη μπερδευτούμε και πιστέψουμε ότι αυτό είναι ένα ποίημα αφού είναι πραγματικά θαυμαστό πώς "κολλάνε" τα αποσπάσματα!

    Επιπλέον, προσθέτω κι εγώ δυο στίχους στα αποσπάσματα των ποιημάτων που μας παραθέτεις:
    «Είναι η μαγεία που έχουν οι λέξεις όταν δεν θέλουν
    Να πουν τίποτα» Τ.Λ

    φιλιά τάξη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ευχαριστώ πολύ για την επισήμανση. Η αλήθεια είναι πως πίστευα πως τα συγκεκριμένα αποσπάσματα αποτελούν ένα ενιαίο ποίημα. Δεν ήξερα πως ήταν κομμάτια από διαφορετικά ποιήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα, Βασιλική, Αλς,

    Αγάπη, άδολη και δοτική, παθιασμένη και επίμονη, έτσι που να νοηματοδοτεί τον κόσμο, να συντηρεί τη δύναμη της ψυχής και τα όνειρα. Τέτοια που τόσο ανάγκη έχουμε στις μέρες μας, καθώς από πολλά άλλα έχουμε προδοθεί, τέτοια που μπορεί να εμπνέει και να οδηγεί σε έργα δημιουργίας και πολύτιμες στιγμές ζωής.

    Για το θέμα της ερωτικής ποίησης του Λειβαδίτη και μια βάλατε το θέμα με τους στίχους, καλό είναι και ένα κείμενο της κ. Γιόλας Αργυροπούλου - Παπαδοπούλου εδώ: http://www.palmografos.com/permalink/7311.html

    Χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ευχαριστώ για το όμορφο ταξίδι.. μα πιότερο για την φωτογραφία στην αρχή..
    Ο Λειβαδίτης με μάγεψε από την πρώτη στιγμή που τον διάβασα.
    Χαιρετισμούς από τη μακρινή Μελβούρνη

    ΑπάντησηΔιαγραφή

γράψτε μας κάτι